ปรางค์ หรือ พระปรางค์ เป็นสิ่งก่อสร้างประเภทหนึ่งในงานสถาปัตยกรรมไทย เป็นหลักประธานในวัดเช่นเดียวกับพระเจดีย์ แต่เดิมถือว่าเป็นงานสถาปัตยกรรมที่มีรูปแบบลักษณะเฉพาะของขอม
เจดีย์ทรงพระปรางค์ · ชวพงศ์ · เชื่อว่าพระปรางค์หรือเจดีย์ทรงปรางค์แบบไทยซึ่งมักมีคติทางพุทธศาสนาแฝงอยู่นั้น ส่วนใหญ่จะก่อสร้างด้วยอิฐ แต่ถ้าเป็นปรางค์ของขอมแล้วมักจะสร้างด้วยหินเป็น พระปรางค์ วัดอรุณราชวราราม ธนบุรี หรือที่เรียกสั้นๆ ว่า “พระปรางค์วัดอรุณ” คือพระมหาธาตุเจดีย์ประจำกรุงรัตนโกสินทร์ ซึ่งเริ่มสร้างขึ้นในสมัยรัชกาลที่ ๒ โดยสร้างครอบพระปรางค์องค์เดิมที่คาดว่ามีมาตั้งแต่สมัย
รังมดแดง ความหมายเดิมของคำว่า ปรางค์ ยังคลุมเครือว่า คือชาลาทางเดิน หรืออาคารศาสนสถานแบบใดแบบหนึ่ง ภายหลังจึงกลายมาใช้เป็นคำเรียกรูปทรงของเจดีย์ ซึ่งคลี่คลายจากปราสาทแบบขอม ทำด้วยศิลาทรายแดง มีจารึกบนองค์พระปรางค์ เป็นจารึกอักษรไทย ภาษาไทย ระบุปี พ ศ 2459 ข้อความจารึกปรากฏอยู่ที่ด้านหลังของพระปรางค์จำลองศิลาทรายแดง ขนาดกว้าง 26 เซนติเมตร สูง 63
